Dit is dan het einde, al mijn sporen zijn op en ik dacht nog wel dat ik het bijna had opgelost...
Even een kleine samenvatting van mijn dag, vanmiddag onderweg naar het circus die terug in de stad was. Zaten Rogier, Karin en Daan te fluisteren op de achterbank van mijn auto. Ik voelde al een soort van nattigheid, maar ik kon niet precies achterkomen wat het nou precies was. Eenmaal aangekomen op de locatie vertelde Rogier dat ik hem moest volgen. Ik moest mijn best doen mijn verbazing te verbergen. Terwijl we rondliepen keek ik me ogen uit, ik heb altijd al van dit soort evenementen gehouden en dit is gewoon heerlijk om te zien. Ik genoot even van de omgeving tot ik met mijn gezicht in tegen de grond werd geduwt door Rogier. Op het moment dat ik tot het besef kwam wat er nou gebeurde was het al te laat. Ik zag in de verte Rogier, Karin en Daan rennen en ze verdwenen in de verte voordat ik uberhaupt de tijd had om er achteraan te gaan.
Ik heb geen enkel ik idee waar ze zijn gebleven. Dit is gewoon vreselijk! Ik was zo dichtbij het oplossen van deze zaak. Ik denk dat ik zometeen Laura maar zal gaan bellen, die weet dit slechte nieuws nog niet.Dit is met recht een zwarte dag in de geschiedenis van Unknown Cases...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten